Jean Béraud i jego spojrzenie na paryską socjetę początku XX wieku

stycznia 13, 2017

Jean Béraud i jego spojrzenie na paryską socjetę początku XX wieku

Francuski malarz, Jean Béraud słynął ze swoich licznych obrazów przedstawiających życie paryskiej socjety. Obrazy Pól Elizejskich, kawiarni, Montmartru i brzegów Sekwany są precyzyjnie dekorowane detalami codzienności paryżan z czasów Belle Epoqué.

Malarz urodził się w Sankt Petersburgu 12 stycznia 1849 roku. Jego rodzice byli Francuzami. Ojciec, rzeźbiarz, zmarł, kiedy Jean miał 4 lata; po jego śmierci rodzina przeprowadziła się do Paryża. Późniejszy artysta początkowo studiował prawo. W 1870 roku wziął udział w obronie Paryża podczas wojny francusko - pruskiej, a kiedy ta się skończyła, zapisał się do studia Léona Bonnata (1833-1922), malarza i profesora na Ecole des Beaux - Arts. Béraud po raz pierwszy wystawiał na Salonie w 1873 roku, a swoje dzieła prezentował później regularnie do 1889 roku. Zwykle przedstawiał życie paryskiej socjety. W 1889 roku założył Krajowe Towarzystwo Sztuk Pięknych, w którym aktywnie działał przez kolejne lata; do 1913 roku był jego sekretarzem. Przyjaźnił się z wieloma wpływowymi ludźmi epoki, między innymi z Marcelem Proustem.
Béraud był ceniony przez współczesnych artystów, swoją sztuką wywarł wpływ na twórczość Degasa i Moneta. Jego dzieła malarskie charakteryzuje płynność pędzla i doskonale oddane światło.
Moim ulubionym obrazem Bérauda jest prezentowane poniżej Oczekiwanie. Oszczędna paleta barw nie odjęła nic z malowniczości sceny. Stojąca na skraju chodnika kobieta odcinająca się czarną plamą od pastelowych budynków jest zatopiona w swoich myślach. Dla równowagi kompozycji, u zbiegu linii, artysta umieścił postać mężczyzny, a także nasycił barwy.

Dzieła tego artysty pojawiają się od czasu do czasu na światowych aukcjach, czy są prezentowane na targach sztuki. Trzeba byłoby chyba dokładnie przeanalizować jego twórczość, żeby wyodrębnić różne okresy artystyczne. Dzieła pokazane poniżej tekstu prezentują bardzo różne spojrzenia na rzeczywistość. Coś jednak zatrzymuje przy tych obrazach.