Krótki wpis o poecie, dzisiaj rocznica jego śmierci, jutro urodziny

Jedna z piękniejszych miłości w historii literatury: Petrarka i jego Laura. Nie wiemy, czy istniała naprawdę, chociaż podobno poeta zamówił jej portret u swojego przyjaciela, Simone Martiniego. Petrarka spotkał Laurę w Wielki Piątek, w dniu 6 kwietnia 1321 roku.

Rok tysiąc trzysta dwadzieścia i siedem,

Dzień szósty kwietnia o rannej godzinie

Wszedłem w labirynt, dotąd nie wyszedłem.

Istnieją rozbieżności w kalendarzu i trudno dzisiaj stwierdzić, czy rzeczywiście Wielki Piątek przypadał w dzień poznania Laury. W XIV wieku używano kalendarza juliańskiego, zaś gregoriański został wprowadzony niemal 200 lat później. Rozbieżność w datach to jedna z wątpliwości, czy Laura istniała naprawdę. 

Samo imię Laura jest tłumaczone na wiele sposobów. Po pierwsze Laura według Petrarki miała złote włosy (aurum), co kieruje nas ku symbolice sakralnej. Po drugie, imię pochodzi od nazwy krzewu, z którego wieniec na głowie symbolizuje poetę, ale także odsyła do mitu o Apollinie i nimfie Dafne zmieniającej się w drzewko wawrzynu. Po trzecie l'aura oznacza powiew wiatru, niepokoje i zmiany. 

Francesco Petrarka urodził się w Arezzo 20 lipca 1304 roku jako pierworodny syn florenckiego notariusza. Studiował prawo i przygotowywał się do stanu duchownego. Laurę ujrzał w kościele w Awinionie, ówczesnej siedzibie papiestwa. Sonety do Laury będące częścią zbioru Canzoniere i pisane po włosku, poeta tworzył przez wiele lat. Wzorem do naśladowania były dla niego poematy antyczne. Studiował pisma Horacego, Owidiusza, Cycerona. Zmarł nad XIII - wiecznym wydaniem Eneidy Wergiliusza w dniu 19 lipca 1374 roku. Na okładce tego dzieła zachowała się notatka poety o spotkaniu Laury (tu nazwanej Laureą) w kościele św. Klary w Awinionie, a jej wiarygodność jest badana od wieków. 

366 sonetów poświęconych Laurze pisanych w języku włoskim przyniosły poecie największą sławę, chociaż sam Petrarka cenił bardziej dzieła pisane po łacinie. To jedne z piękniejszych sonetów miłosnych w historii literatury. Na język polski tłumaczyli je, między innymi, Adam Mickiewicz i Adam Asnyk.