"Luwr w nocy" Aleksandra Gierymskiego

Luwr w nocy to jeden z piękniejszych obrazów Aleksandra Gierymskiego.
To obraz - cisza, nieskończoność.

Aleksander Gierymski, Luwr w nocy, 1892, olej na płótnie, Muzeum Narodowe, Poznań

Gierymski, który początkowo znajdował się pod wpływem włoskich mistrzów malarstwa późnego renesansu i z wielką wprawą operował na płótnie kolorem i światłem, dość szybko zwrócił się stronę realizmu. Wykorzystywał zrobione przez siebie fotografie i malował z wielką precyzją i umiłowaniem detalu. Podróżował po całej Europie, zetknął się z malarstwem impresjonistów, wystawiał na Salonie w Paryżu. Wieloletnie eksperymenty ze światłocieniem, poznawanie europejskich środowisk artystycznych, praca z aparatem fotograficznym - to wszystko doprowadziło Gierymskiego do stylistyki nieporównywalnej z żadnym innym malarstwem. Nie opowiadał historii, ale zatrzymywał chwilę, by uwiecznić ją na płótnie.
Tak odbieram Luwr w nocy, obraz z 1892 roku, a więc namalowany kilka lat przed śmiercią. Patrząc na płótno, przede wszystkim widzimy dwie barwy: czerń i biel. A później żółcie, szarości, błękity, brązy, fiolety, czerwień, zieleń... Kontrast światła i cienia. Przechodnie spieszący ulicą, zajęci sobą. Niekończąca się głębia obrazu, zanikająca w ciemnościach nocy. Zatrzymana chwila. Nie chcę wiedzieć, dokąd idą ci ludzie, ani co myślą. To urzekający spokój, realizm i magia fragmentu rzeczywistości.

Aleksander Gierymski urodził się w Warszawie 30 stycznia 1850 roku i zmarł w Rzymie w 1901 roku.